3. KCY Blog Turu ✖ Dani Atkins - Avuçlarının Arasına Bir Kalp Bıraktım | Alıntılar + Tanıtım Videosu

Üçüncü blog turumuzun son günündeyiz, herkese merhaba. Bu sefer öyle muhteşem, öyle okunası bir kitapla karşınızdayız ki çekilişe katılmamakla ayıp edersiniz :D tıktık

Şaka bir yana, bu kitabın gözümden kaçtığını ve onu okuyamadığımı düşünmek beni üzüyor çünkü Dani Atkins öyle bir roman yazmış ki okurken merak duygunuzu zapt edemiyorsunuz. Bu kitabın hüzünlü bir kitap olduğunu biliyordum ama kolay kolay ağlamadığım için biraz hafife alarak başına oturmuştum, keşke bunu yapmasaydım. O son sayfaları okurken halimi gören bilir bunu ancak. Bu kitabı okuyun, okutturun.

Beş yıl önce Rachel, kalabalık bir grup arkadaşı olan ve liseden mezun olup üniversiteye gideceğinden, arkadaşlarından ayrılacağı düşüncesinden dolayı rahatsız olan bir kızdır. Arkadaşlarıyla beraber son bir kez dışarı çıkıp onlarla vakit geçirmek istemiştir ama gece korkunç ve beklenmedik bir kaza ile sonlanmıştır. İşin en üzücü yanı ise çocukluk arkadaşı Jimmy, onu kurtarabilmek için kendisini feda etmiştir. 

Kazadan beş yıl sonra Rachel, yüzünde o günkü kazanın bıraktığı anı olan yara izi ile birlikte berbat bir hayat yaşamaktadır. Sekreterlik yapıyordur, uzun zamandır yaşadığı yeri bırakmıştır, hiçbir arkadaşı ile görüşmüyordur ve en önemlisi de Jimmy’nin ölümünden kendisini sorumlu tutuyordur. Zavallı babası ise kanserden dolayı çökmüş bir durumdadır. 

Ama bu Rachel’ın yaşadığı tek hayat değildir. 

Yine kazadan beş yıl sonra Rachel’ın harika bir nişanlısı vardır, hep istediği meslek olan gazeteciliği yapıyordur ve hayatı mükemmel gidiyordur. Babası oldukça sağlıklıdır ama işin en ilginç ve en sevindirici kısmı, Jimmy ölmemiştir. 

Tek bir sorun var ki Rachel, berbat hayatından her şeyin mükemmel olduğu hayatına geçiş yaptığında Jimmy’in öldüğü o araba kazasından tutun da babasının kanserden çökmüş soluk yüzüne kadar her şeyi hatırlamaktadır. Çevresindeki insanlar onun öyle bir hayat yaşamadığını söyleyip onu inandırmaya çalışırken Rachel bundan emindir ama eskiden arkadaş olduğun biri sana “Rachel kim?” diye sorarsa sen nasıl hissederdin bir düşün. 

Hangisi gerçek hayatı? 

Bu kitabı okurken sürekli paralel evrenleri düşündüm, olur mu olur canım. Ama cevap o kadar farklı, o kadar şaşırtıcı cinsten ki okurken insanın tüyleri diken diken oluyor. Korkudan değil, hissettiklerimizden. Bak yine hatırladım, üzüldüm şimdi. 

Sen, bunu okuyan insan! En yakın zamanda kitap alışverişine çıkıyorsun ve Avuçlarının Arasına Bir Kalp Bıraktım’ı sepete ekliyorsun. Arkadaşından alıp okuyorsun. Ama ne olursa olsun bu kitabı okuyorsun çünkü kaçırdığına gerçekten üzüleceğin bir kitap. Benim gibi fantastik ve zombileri seven bir insan bile böyle bir kitabı sevdiyse marifet bende değil kitaptadır. 

ALINTILAR

İlk hayatım yağmurlu bir aralık gecesi, saat 22.37’de eski kilisenin yanındaki tenha sokakta sona erdi. İkinci hayatımsa on saat kadar sonra, hastanenin göz kamaştırıcı aydınlığında, başımda kocaman bir yarayla ve tek bir anını dahi hatırlamadığım bir hayatla başladı. Etrafımı arkadaşlarımla ailem çevirmişti, bunun da beni iyi hissettirmesi gerekirdi. Ama öyle olmadı, çünkü bazıları uzun süre önce ölmüştü.

O halde olmasının sebebi benim suçumdu. Oğlunu kaybetmiş olması da benim suçumdu.

Ona o anda, oracıkta her zamankinden daha çok ihtiyacım vardı; sesini duymak ve gözlerinde bana her baktığında beliren o gülümsemeyi görmek istiyordum.

Hatırlamadığınız bir hayatı kutulara doldurmam acı vermiyordu, geride hiçbir anı bırakmadığınızda da hiçbir pişmanlık hissetmiyordunuz.

 “Hem unutma: Benim için her zaman ön dişlerinin arası ayrık, kepçe kulaklı ve çilli kız olarak kalacaksın.”

(Jimmy)

“Bu yara izi…” Parmağıyla bir şimşeği andıran kabarık izi adeta saygıyla okşadı. “Önemli değil. Sen bu yara izi değilsin.”

(Matt)

 “Mezarını çoktan ziyaret ettim, tekrar görmek isteyeceğimi sanmıyorum.”

“Hayatımı kurtardın.”

“Başka ne yapabilirdim ki?”

"Artık bunu yapamıyorum."

"Sorun değil. Neredeyse bitti zaten. Gerisini ben hallederim."

"Kahrolası ağaçtan söz etmiyorum! İkimizden söz ediyordum. Sen ve ben. Arkadaşlığımız..."

"Anlıyorum. Şu anda arkadaşın olmamı istemiyorsun. Anlıyorum."

"Hayır, yanlış anladın. Şey bir kısmı doğru olabilir. Arkadaşın olmayı istemiyorum... Çünkü daha fazlası olmak istiyorum."

TANITIM VİDEOSU

Puanım